ในช่วงก่อนและผลัดเข้าสู่ศตวรรษที่ 20 แนวคิดในการออกแบบตบแต่งภายในสำหรับเครื่องใช้บางชิ้นมักสร้างสรรค์ขึ้นจากการจำลองรายละเอียด หรือเอกลักษณ์จากสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่มาบรรจุไว้ในชิ้นงาน

Jeonghyeon Jin นักออกแบบอุตสาหกรรมชาวเกาหลีใต้มองย้อนไปที่ยุคสมัยดังกล่าวและเห็นภาพทัศน์ว่าการนำส่วนประกอบของงานสถาปัตยกรรมยุคใหม่มาใช้ในการออกแบบเครื่องเรือนเป็นความท้าทายที่นอกจากจะเป็นการย่อขนาดของสถาปัตยกรรมแล้ว ยังบอกเล่าจุดเด่นและให้ความรู้สึกใหม่ในผลงานการออกแบบนั้นได้ด้วย ผลคือ XX-02-1 คือโต๊ะกลางที่มีหน้าโต๊ะเสมือนหลังคาอาคารขนาดใหญ่ แต่ส่วนประกอบอื่น คือ ขาและโครงเคร่าถูกใช้เพื่อให้เห็นเส้นบางๆ แต่ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์เช่นเส้นโครงสร้างทางวิศวกรรมที่พบเห็นได้ทั่วไปในสถาปัตยกรรมยุคปัจจุบัน


โครงสร้างหลักของโต๊ะใช้สเตนเลสรูปพรรณมาสานโครง และใช้เส้นโลหะร้อยเข้ากับโครงเคร่าสเตนเลสและข้อต่อรูปวงแหวนซึ่งจะช่วยให้เกิดโครงถักที่สามารถบังคับให้เกิดความแข็งแรงของโลหะเส้นตันแต่บาง ที่มีหน้าตัดเพียง 12 มิลลิเมตร ตั้งตรงและทำหน้าที่เป็นขาโต๊ะ ถูกพยุงโครงสร้างด้วยแผ่นหน้าโต๊ะสเตนเลสหนา 4 มิลลิเมตร ที่ลดน้ำหนักแผ่นและเผยรายละเอียดในเชิงโครงสร้างด้วยการเจาะฉลุวงกลม 4 วงลงบนแผ่นเพื่อกำกับให้เส้นโลหะอยู่ในองศาที่เท่ากัน เพื่อความแข็งแรงและการถ่ายเทการรับน้ำหนัก

รายละเอียดอีกส่วนที่สำคัญและซ่อนอยู่คือการบากร่องให้เส้นโลหะจำนวน 8 เส้นที่เชื่อมขาโต๊ะเข้ากับมุมทั้ง 4 ของแผ่นหน้าโต๊ะ ด้วยความแม่นยำในการคำนวณ ร่องเหล่านั้นจะกำหนดให้การตั้งขาตรงศูนย์มากขึ้น เมื่อพิจารณาถึงโครงสร้างหลักแล้ว การประกอบโครงเคร่าทั้งหมดของ XX-02-1 นี้มีแนวคิดเดียวกับโครงสร้างรับแรงดึง หรือ Tensile Structure
หน้าโต๊ะที่เป็นกระจกใสนี้นอกจากจะช่วยให้ประโยชน์ใช้สอยครบตามปกติของโต๊ะกลางแล้ว ยังให้ภาพรวมของโต๊ะกลางขนาด 1.00×1.00×0.40 เมตรตัวนี้ พาให้นึกถึงโครงสร้างหลังคากระจกหน้าอาคารในงานสถาปัตยกรรมยุคก่อนผลัดสหัสวรรษ
ภาพ : Jeonghyeon Jin